Hikaye yazma

Bu hikayeyi yazarken Japon anime sanatçısı Hayao Miyazaki'nin bir animesinden yararlandım.

KÜÇÜK DENİZ KIZI POKOYO

Bir gölde Pokoyo adında küçük tatlı bir deniz kızı yaşarmış. Pokoyo tüm gün
boyunca gölde yüzermiş. Diğer balıklarla oyun oynarmış. Annesi Pokoyo’ya hep
şunu tembihlermiş. “ Güzel yavrum, sakın bana haber vermeden gölün çıkışına
yaklaşma. Sular seni alır götürür kaybolursun.” dermiş. Pokoyo da annesinin
sözünü dinlermiş. Ama bir gün Pokoyo gölün çıkışını merak etmiş. Annesinin
sözünden çıkmış. Nehrin aktığı yere yaklaşmış. Yaklaştığı anda su bir anda
hareketlenmiş. Pokoyo bir anda kendini nehrin içinde bulmuş. Hemen geri yüzmek
istemiş. Ama nehir çok kuvvetli akıyormuş. Bu yüzden geri dönememiş.. Pokoyo
kendini bir anda başka bir yerde bulmuş. Etrafına bakınmış. Ama ne tanıdık birini
görmüş ne de tanıdık bir yer… İçini bir korku kaplamış. Annesinin sözünü
dinlemediği için de çok üzülmüş. “İşte simdi kayboldum” demiş.”Eve tek başıma
nasıl döneceğim? Keşke annemin sözünden çıkmasaydım.” Bir kayanın üstüne
oturmuş. Pişmanlık içinde düşünmeye başlamış. O sırada arkasında bir ses
duymuş. “Hey ufaklık kayıp mı oldun yoksa?” Dönüp arkasına bakmış. Sesin
sahibi polis kıyafeti giymiş bir yunusmuş. Polis yunus Pokoyo’nun yanına
yaklaşmış. “Endişelenmene gerek yok. Şimdi aileni buluruz. Ama neden tek
başına bilmediğin yerlere gidiyorsun? Bir daha böyle bir şey yaparsan başına kötü
şeyler gelebilir.” demiş. Pokoyo polis yunus’a hak vermiş. Birlikte deniz
karakoluna gitmişler. Karakolda beklemeye başlamışlar. Uzun bir bekleyişin
ardından Pokoyo bir ses duymuş. “Pokoyo pokoyo!” Hemen arkasını dönmüş. Bir
de baktığında ne görsün! Annesi ona doğru telaşla yüzüyor. Hemen birbirlerine
sarılmışlar. Annesi Pokoyo’yu etrafta göremeyince telaşlanmış. Kaybolduğunu
düşünmüş. Bu yüzden hemen balık karakoluna gelmiş. Pokoyo annesini
bulduğuna çok sevinmiş. Annesi “Böyle yapman beni çok üzdü. Bir daha habersiz
bilmediğin yerlere gitmemelisin. Bak polis yunus sana yardım etmeseydi belki de
birbirimizi bulamayacaktık demiş.” Pokoyo bir daha habersiz bir yere gitmemesini
öğrenmiş. O günden sonra bir yere gitmek istediğinde annesine söylemiş. Ve
annesiyle birlikte gezmeye başlamışlar. Böylece Pokoyo bir daha hiç
kaybolmamış. Ve ailesiyle mutlu bir şekilde yaşamışlar.